جدول محاسبه سیم برق

محاسبه جریان مجاز سیم :

-جریان مجاز عبوری از سیم ها و کابل ها به گونه ای تعین می شود که در هر نقطه ای از کابل، حرارت تولید شده در هادی های آن به خوبی به محیط اطراف منتقل شود؛
-درجه حرارت عایق در سطح هادی سیم ها و کابل های پی.وی.سی از ۷۰ درجه سانتی گراد تجاوز نکند.
-جریان های مجاز عبوری داده شده برای کابل های برق وقتی در داخل خاک قرار می گیرند، بر مبنای قرار گرفتن کابل به روی بستری از ماسه نرم است که پس از خاک ریزی به روی کانال سطح آن آجر فرش شود.
-به علاوه، کابل در مسیر خود می تواند از داخل تعداد محدودی لوله، فولادی که طول هیچ یک از آنها بیشتر از ۶ متر باشد عبور کند.
-جریان مجاز کابل هایی که در هوای آزاد قرار دارند، براساس ضریب بار۱ و در هوای با درجه حرارت ۳۰ درجه سانتی گراد است.
-جریان مجاز کابل هنگامی که کاملا در داخل آب قرار گرفته باشد ۱٫۱۵ برابر جریان در کابل قرار گرفته در خاک است. اما باید توجه داشت که وقتی قسمتی از کابل در خاک یا هوای آزاد باشد، این قسمت ها تعیین کننده جریان عبوری از کابل هستنند.

استفاده از جداول برای محاسبات سیم وکابل:

* برای استفاده از جدول جریان ، با توجه به شرایط محیطی کابل و سیم، ابتدا ضریب تصحیح را از جدول زیر بدست آورید ، و بعد جریان مصرفی را بر “ضریب تصحیح” تقسیم نموده سایر سیم یا کابل را از جداول پیدا کنید.

جدول ضریب تصحیح جریان کابل

جدول جریان مجاز سیم و کابل های مسی:

(جریان مجاز کابل آلمینیومی ۶۰ درصد مسی می باشد)
 

جریان مجاز کابلها بر حسب مسافت:

(برای آلمینیومی ۶۰ درصد مقایر درنظر بگیرید)

جدول جریان کابل در موقعیت های مختلف:

حداکثر جریان مجاز کابل مسی(آلمینیوم ۶۰ درصد مسی)
 

جدول افت ولتاژ برای کابلها(بر حسب ولت در طول یک متر برای یک آمپر جریان)

توجه کنید:افت ولتاژ در سیم آلمینیومی ۱٫۶۴ برابر مشابه مسی اش میباشد.
 

جداول مشخصات و مقاومت کابلها

توجه کنید:مقاومت اهمی سیم آلمینیومی ۱٫۶۴ برابر مشابه مسی اش میباشد.

تک رشته
 

جدول مشخصات کابل های چندرشته

محاسبه وزن مس یا آلومینیوم موجود در سیم:

برای محاسبه وزن آلمینیوم موجود در هر متر سیم آلومینیومی سطح مقطع سیم را در عدد ۲٫۷ ضرب کنید ، جواب به گرم است.

برای سیم مسی در عدد ۰٫۸۹ ضرب کنید.

منبع : برق نیوز

همه چیز درباره انواع جوش در اتصالات + ابزار و تجهیزات جوشکاری

تعریف: اتصال و یکدست کردن مصالح به یکدیگر با استفاده از حرارت و یا بدون کمک فشار و یا مواد پرکننده اضافی را جوشکاری می‌گویند. همچنین مصالحی که باید اتصال یابند را فلز مبنا و ماده‌ای که این اتصال را ایجاد می‌کند، فلز پرکننده یا فلز جوش می‌نامند.

به منظور ذوب فلز مبنا و فلز جوش، از حرارت استفاده می‌گردد تا مواد به شکل سیال تبدیل شده  و تداخل آن‌ها میسر باشد.

در جوشکاری فولادهای ساختمانی متداول‌ترین روش، بهره‌گیری از انرژی برق به عنوان منبع حرارت است.  به همین دلیل  غالباً از  قوس الکتریکی استفاده می‌گردد. قوس الکتریکی را می‌توان تخلیه‌ی جریان بزرگ، بین فلز جوش (الکترود یا سیم جوش) و فلز مبنا که میان ستونی از مواد یونیزه معروف به پلاسما صورت می‌گیرد، تعریف کرد. در این روش جوشکاری فرایند ذوب و اتصال با جریان مواد، در حین قوس و بدون وارد کردن فشار انجام می‌پذیرد.

جوشکاری با استفاده از قوس الکتریکی

یکی از پرکاربردترین و آسان‌ترین روش‌ها برای اتصال فولادهای ساختمانی، استفاده از روش جوشکاری قوس الکتریکی با الکترود می‌باشد. در این روش حرارت موردنیاز با ایجاد کردن قوس الکتریکی میان الکترود روکشدار و اجزایی که می‌بایست اتصال یابند، به وجود می‌آید. مدار جوشکاری این روش و همچنین چگونگی انجام آن تحت حفاظت در دو  شکل بعد به تصویر کشیده شده است.

مدار جوش قوسی

جوش قوس الکتریکی تحت حفاظت

الکترود روکشدار در حین جوشکاری  با ذوب شدن و انتقال به فلز مبنا، استفاده می‌شود. فلز الکترود به ماده پرکننده بدل شده و بخشی از روکش به گاز محافظ و بخش دیگر آن به گِل جوشکاری تبدیل می‌گردد. روکش الکترود از مخلوطی گِل مانند که شامل سیلیکات‌های سخت‌کننده و مواد دیگری مثل اکسیدها، کربنات‌ها،  فلورایدها و آلیاژهای فلزی و سلولزی می‌باشد، تشکیل شده است. این مخلوط با پخته و فشرده شدن باعث سختی، خشکی و ایجاد تراکم بالا در روکش می‌گردد.

وظایف روکش الکترود عبارتند از:

• با تشکیل سپر گازی، هوا را جدا کرده و قوس را ثابت نگه می‌دارد.
• با وارد کردن مواد دیگری مانند احیاکننده‌ها به فلز جوش، باعث بهبود بافت ساختمانی آن می‌گردد.
• با تشکیل روکشی از گل جوشکاری روی حوضچه مذاب و جوش سخت شده، علاوه بر حفاظت آن‌ها در برابر اکسیژن و نیتروژن هوا، از سرد شدن سریع جوش نیز جلوگیری می‌کند.

علاوه بر روش جوشکاری قوس الکتریکی با الکترود دستی، روش‌های جوشکاری قوس الکتریکی دیگری هم وجود دارند که البته غالباً به شکل اتوماتیک انجام می‌شوند. این روش‌ها عبارتند از: جوشکاری با گاز محافظ، جوشکاری با سیم‌جوش توپودری و جوشکاری زیرپودری. در این روش‌ها الکترود به شکل یک مفتول پیوسته بدون روکش بوده  و عمل پوشش را با استفاده از گاز   CO2و یا پودر انجام می‌دهد. در صورت علاقه به داشتن اطلاعات در مورد چگونگی انجام این روش‌های جوشکاری و جزییات بیشتر آن، می‌توانید به منابع تخصصی معتبر مراجعه کنید.

حتما بخوانید: قیمت کف سابی موزاییک

جوش‌پذیری فولادهای ساختمانی

فولادهای ساختمانی استاندارد را می‌توان عمدتاً بدون اتخاذ تدابیر ویژه و صرفاً با بهره‌گیری از روش‌های معین، جوشکاری کرد. در این فولادها، جوش‌پذیری به معنای میزان آسانی تشکیل یک اتصال ساختمانی سالم و عاری از ترک است. برخی از فولادهای ساختمانی برای جوشکاری نسبت به انواع دیگر ارجحیت دارند. در جدول بعد، ترکیب شیمیایی مناسب فولادهای کربن‌دار برای جوش‌پذیری نمایش داده شده است.

ترکیب شیمیایی مناسب فولادهای کربن برای جوش‌پذیری

اکثر فولادهای نرمه در رده فولادهای مناسب برای جوشکاری قرار می‌گیرند. درحالی که مقادیر مناسب برای فولادهای پرمقاومت می‌تواند از حدود تحلیلی ایده‌آل جدول بالا هم بیشتر شود.

انواع اتصالات جوشی

هرچند در عمل گونه‌ها و ترکیبات گوناگونی از انواع اتصال یافت می‌گردد اما پنج مدل اتصال اصلی برای جوشکاری موجود است که عبارتند از: لب‌به‌لب، سپری، پیشانی، گونیا و روی هم.

شکل بعد این اتصالات را نشان می‌دهد.

انواع اتصالات جوشی

اتصال لب‌به‌لب (Butt Joint)

از این نوع اتصال، عموماً به منظور متصل کردن انتهای ورق‌های مسطح با ضخامت‌های تقریباً یکسان استفاده می‌شود. مزیت اتصال لب‌به‌لب، جلوگیری از خروج از مرکزیتی است که در اتصالات روی هم یکطرفه مطابق با شکل قبل ایجاد می‌گردد اگر در اتصالات لب‌به‌لب از جوش شیاری با نفوذ کامل بهره گرفته شود، اندازه اتصال به کمترین مقدار خود رسیده و شکل ظاهری آن هم بسیار مطلوب‌تر از دیگر اتصالات می‌گردد.

اتصال سپری (Tee Joint)

کاربرد اتصال سپری غالباً در ساخت نیمرخ‌های مرکب به شکل  T و I، سخت‌کننده‌های تحت بار، تیرورق‌ها، آویزها، قطعاتی که با زاویه باهم جفت می‌شوند و همچنین نشیمن‌های طاقچه‌ای می‌باشد.

اتصال پیشانی (Edge Joint)

این مدل اتصال، اصولاً نقش سازه‌ای بر عهده ندارد و کاربرد آن‌ها صرفاً در نگهداری دو یا چند صفحه در یک سطح و یا نگهداری امتداد اولیه عضو می‌باشد.

اتصال گونیا (Corner Joint)

کاربرد اتصا گونیا عمدتاً در ساخت مقاطع جعبه‌ای به شکل مستطیل است که تیرها و ستون‌های مقاوم در برابر پیچش را تشکیل می‌دهند. در شکل زیر نمونه‌ای از اتصال گونیا نشان دهده شده است.

نمونه اتصال گونیا

اتصال روی هم یا پوششی (Lap Joint)

روش اتصال روی هم، متداول‌ترین روش اتصال است و دارای دو مزیت عمده می‌باشد:

الف) سهولت در جفت و جو کردن: برخلاف روش‌های دیگر، ساختن قطعات در این نوع اتصال به زمان زیادی نیاز ندارد. همچنین در اتصال پوششی قطعات می‌توانند اندکی روی هم جابه‌جا شوند تا ایرادهای کوچک ساخت را پوشانده یا تنظیم طول را ممکن سازند.

ب) سهولت در اتصال دادن: در این نوع اتصال، نیازی به آمادگی خاص لبه‌های قطعات متصل شونده نیست و غالباً آن‌ها یا با شعله یا به صورت عادی برش می‌خورند. در اتصال روی هم عمدتاً از جوش گوشه استفاده می‌شود.

شکل زیر نمونه‌هایی از اتصالات روی هم را نشان می‌دهد.

نمونه‌هایی از اتصالات روی هم (پوششی)

انواع جوش

به طور کلی ۴ مدل جوشکاری عموماً در ساختمان‌ها  استفاده می‌شود: جوش‌های شیاری، جوش گوشه، جوش کام و جوش انگشتانه.

هر یک از این جوش‌ها دامنه کاربرد مشخصی دارد که مزیت‌های نوع جوش، این دامنه را تعیین می‌کند. درصد تقریبی استفاده از چهار مدل جوش در ساخت اتصالات ساختمانی عبارت است از: جوش شیاری ۱۵ درصد، جوش گوشه ۸۰ درصد و ۵ درصد هم برای جوش‌های کام و انگشاته و دیگر جوش‌های مخصوص.

در شکل زیر ۴ نوع جوش مذکور نشان داده شده است.

انواع جوش

جوش‌های شیاری

کاربرد اصلی جوش شیاری در اتصال دادن قطعات سازه‌ای است که در امتداد هم و در روی یک سطح واقع شده‌اند. چون جوش‌های شیاری عمدتاً بری انتقال کل نیروی قطعاتی که توسط این جوش اتصال می‌یابند مود استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین لازم است تا جوش دارای مقاومتی هم اندازه با مقاومت قطعات اتصال یافته باشند. این مدل جوش شیاری را جوش شیاری با نفوذ کامل می‌نامند. زمانی که درز جوش به‌گونه‌ای طراحی گردد که جوش شیاری در تمام عمق قطعات اتصال یافته پخش نشود، جوش شیاری را جوش شیاری با نفوذ نسبی می‌گویند. در طراحی این مدل جوش‌ها باید نکات مهم و خاصی را مدنظر قرار داد. در اغلب جوش‌های شیاری، لبه درز جوش به شکل خاصی آماده‌سازی می‌گردد. نام‌گذاری انواع درز جوش نیز با دقت به این به موضوع، صورت گرفته است.

شکل زیر انواع رایج درز جوش شیاری و همچنین طریقه آماده‌سازی درز جوش برای هر یک را نشان می‌دهد.

انواع رایج درز جوشکاری

عواملی همچون روند جوشکاری مورد استفاده، هزینه‌ی آماده‌سازی لبه‌ی درزهای جوش و همچنین هزینه عملیات جوشکاری نقش مهمی در انتخاب جوش شیاری مناسب دارند.

علاوه بر این در ساخت اتصالات سپری نیز می‌توان از جوش شیاری استفاده کرد. شکل زیر این موضوع را نمایش می‌دهد.

استفاده از جوش شیاری در اتصالات سپری

جوش گوشه

کاربرد جوش گوشه نسبت به دیگر جوش‌ها بیشتر است زیرا علاوه بر اقتصادی بودن، استفاده از آن هم راحت است و همچنین می‌تواند در عمده موارد جوشکاری به‌کار روند.

در این نوع جوش به دلیل روی هم گرفتن قطعات، نیازی چندانی به دقت در جفت و جور کردن نیست، در حالی که در جوش شیاری لازم است که قطعات را با دقت زیاد در یک امتداد قرار داد و شکافی در ریشه‌ی جوش میان آن‌ها باقی گذاشت. جوش گوشه دارای مزیت‌های زیادی است مخصوصاً برای جوشکاری در محل نصب و یا برای جفت کردن مجدد اعضا یا اتصالاتی که از قبل با رواداری‌های مناسبی ساخته شده‌اند. در دو شکل بعد به ترتیب جزییات جوش گوشه و یک نمونه از آن را نشان داده است.

جزییات جوش گوشه

نمونه‌ای از جوش گوشه

جوش‌های کام و انگشتانه

این دو مدل جوش را می‌توان به تنهایی یا به صورت مخلوط با جوش گوشه، استفاده کرد. از جمله موارد استفاده از جوش کام و انگشتانه، انتقال برش در اتصالات پوششی می‌باشد در زمانی که طول جوش گوشه یا دیگر انواع جوش پاسخگو نیست. علاوه بر این، جوش‌های مذکور به منظور مقابله با کمانش قسمت‌های روی هم گذاشته نیز به کار می‌رود. کاربرد جوش کام و انگشتانه در شکل زیر نشان داده شده است.

کاربرد جوش کام و انگشتانه

شناسایی انواع الکترود

به منظور نمایش انواع الکترود در استانداردهای گوناگون، از علائم تجاری مختلفی استفاده می‌گردد. مثلاً استاندارد انجمن جوشکاری آمریکا، الکترودها را با حرف E آغازکرده و با یک عدد چهار یا پنج رقمی دنبال می‌نماید. دو عدد رقم اول سمت چپ نشان دهنده مقاومت کششی فلز الکترود برحسب psi یا هزار پوند بر اینچ مربع است. برای نمونه در الکترودهای نمایش داده شده به صورت E 60 XX مقاومت کششی برابر با  psi60000 یا۴۲۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع در فلز جوش می‌باشد. اعداد بعدی که با XX  مشخص شده‌اند، عوامل دیگری مانند منبع توصیه شده برای تأمین الکتریسیته، مشخصات قوس الکتریکی، جنس روکش و وضعیت جوشکاری را نشان می‌دهد.

استفاده از یک سیستم رنگی، روش دیگری برای شناسایی الکترودها است که در آن به وسیله خطوط رنگی معینی، انواع الکترودها اهم متمایز می‌شوند. البته امروزه این روش منسوخ شده است.

تجهیزات کاربردی در جوشکاری دستی با الکترود روکشدار

تجهیزات لازم برای جوشکاری قوس الکتریکی با الکترود روکشدار، ساده و قابل حمل در مقایسه با تجهیزات موردنیاز دیگر جوشکاری‌های ارزان‌قیمت می‌باشند. با اجرای تمهیدات موردنیاز جهت تهویه کافی، جلوگیری از حریق و دیگر خطرات احتمالی، این روش جوشکاری می‌تواند در هوای آزاد یا محیط بسته یا در هر موقعیت دیگری به‌کار رود.

اساساً سه مدل ماشین جوشکاری موجود است:

• الف) موتورها – مولدها، شامل موتور درونسوز یا موتور برقی (موتور – ژنراتور و دینام‌ها)
• ب) مبدل – یکسوکننده‌ها (رکتیفایر)
• ج) مبدل‌ها (ترانس‌ها)

دینام جوشکاری کارگاهی از یک دینام (ژنراتور) تولید جریان و یک الکتروموتور سه فاز تشکیل شده است که یا باهم کوپل شده یا کلاً دارای محوری مشترک می‌باشند. شکل زیر دینام جوش کارگاهی و اجزای آن را نشان می‌دهد. مطابق با شکل، مشاهده می‌کنیم که در یک سمت، محور الکتروموتور و در سمت دیگر محور دینام قرار گرفته است.

دینام جوش کارگاهی

الکترومتور حرکت دورانی مناسبی را ایجاد می‎کند که این حرکت، گردش محور دینام را به دنبال دارد و باعث تولید برق موردنیاز جوشکاری می‌گردد. اتصال الکتروموتور به برق شهر با استفاده از یک کلید ستاره و مثلث انجام می‌پذیرد و جهت به کار افتادن آن، لازم است که ابتدا کلید روی حالت ستاره (*)  قرار گرفته تا موتور به دور کامل برسد، پس از آن کلید را روی حالت مثلث (Δ) قرار می‌گیرد تا زمانی که دور ثابت و مهیای جوشکاری گردد. به هیچ عنوان نباید زمانی که کلید روی حالت ستاره است، جوشکاری را انجام داد زیرا باعث کم و زیاد شدن دور موتور و متعاقب آن از کار افتادن دستگاه می‌شود.

شکل زیر قرار دادن کلید دینام جوشکاری در حالت ستاره را نشان می‌دهد.

قرار دادن کلید دینام جوشکاری در حالت ستاره

یک ماشین جوشکاری از نوع دیزل، بنزینی، دینام و یا رکتیفایر باید از وضعیت مناسبی برخوردار باشد و بتواند جریان یکنواختی برای جوشکاری ایجاد کند.

مبدل – یکسوکننده‌ها (رکتیفایرها)

طرح‌های متعدد برای اهداف گوناگون در یکسوکننده‌ها وجود دارد. یکی از دلایل مهم پذیرش فراگیر شدن این ماشین در صنعت جوشکاری، انعطاف‌پذیری آن است. رکتیفایرها می‌توانند جریان مستقیم (DC) را با قطبیت مثبت یا منفی تحویل دهند. همچنین این امکان نیز وجود دارد که برای جوشکاری دستی با الکترود روکشدار، جوشکاری زیرپودری، جوشکاری با گاز محافظ و جوشکاری گل‌میخ‌ها به کار گرفته شوند و قابلیت خدمات‌رسانی همزمان به چندین اپراتور را نیز دارا هستند. تصویر زیر یک رکتیفایر جوشکاری با الکترود دستی روکشدار را نشان می‌دهد.

رکتیفایر جوشکاری با الکترود دستی

ابزار جوشکاری در ساخت و نصب اسکلت فلزی

جهت اجرای یک جوشکاری قوسی موفق خصوصاً در روش الکترود دستی، نیاز مبرمی به ابزار و تجهیزات مناسب وجود دارد. در ادامه به معرفی این ابزار می‌پردازیم

چکش جوش

کاربرد این وسیله، برداشتن سرباره روی جوش و همپنین جرقه‌های پیرامون جوش می‌باشد. چکش جوش دارای جنسی بسیار سخت است که دو سر آن مطابق با شکل بعد به دو حالت تبری و مخروطی می‌باشد.

چکش جوش

سنگ فرز

یکی از پرکاربردترین وسیله‌ها به منظور آماده‌سازی لبه‌های جوشکاری، سنگ فرز است. از این ابزار همواره باید به صورت ایستاده، استفاده گردد. لذا شرایط بهره‌گیری از سنگ فرز اغلب مشکل و نامناسب بوده و می‌بایست با توجه زیادی از آن استفاده شود.

برق دستگاه سنگ فرز از برق عادی شهری تأمین می‌گردد. به همین جهت چنانچه سیم رابط خراب باشد یا دستگاه اتصالی داشته باشد، احتمال برق گرفتگی در آن زیاد است. همچنین باید قبل از کار با دستگاه، از شکسته نبودن تیغه‌ی سنگ و یا شل شدن پیچ اتصال آن به سنگ اطمینان حاصل گردد.

شکل زیر نمونه‌ای از دستگاه سنگ فرز را نشان می‌دهد.

نمونه‌ای از یک دستگاه سنگ فرز

برس سیمی

از برس سیمی جهت پاک کردن گردوغبار و زنگ از روی قطعات کار، استفاده می‌شود و ساخت آن به‌گونه‌ای است که در مقابل سایش مقاومت کند. یعنی سیم‌های آن زود نریزد و فرسوده هم نشود. غالبا جنس برس سیمی از فولاد ضد زنگ (Stainless Steel) است. شکل زیر نمونه‌هایی از برس‌های سیمی را نشان می‌دهد.

نمونه‌هایی از برس‌های سیمی

کابل‌های جوشکاری و اتصالات آن‌ها

کابل‌های جوشکاری از نوع افشان همراه با عایق، بسیار پرقدرت و سبک است و جنس سیم آن از آلومینیوم می‌باشد. یکی از این کابل‌ها کابل انبر و دیگری کابل اتصال آهن نام دارند. کابل‌ها را با استفاده از کفش کابل (کابل شو) به دستگاه جوش متصل می‌کنند که می‌بایست اتصال کابل به کابل شو حتما سفت و بدون لقی باشد تا گرم نشود. زمانی که بخواهند کابل‌ها راه به هم اتصال دهند تا طولشان بیشتر گردد، آن‌ها را با استفاده از اتصالات، سرهم می‌کنند. سه تصویر بعد به ترتیب مقطع کابل جوشکاری قوسی، کفش کابل به منظور اتصال کابل‌ها به اتصال قطعه کار و به ماشین جوش و در نهایت طریقه اتصال کابل‌ها به هم را نشان می‌دهد.

مقطع کابل جوشکاری قوسی

کفش کابل به منظور اتصال کابل‌ها به اتصال قطعه کار به ماشین جوش

طریقه اتصال کابل‌ها به هم

انبرهای جوشکاری

وسیله‌ای که برای گرفتن الکترود و اجرای جوشکاری به‌کار می‌رود، انبر جوشکاری می‌باشد. انبرها را براساس ظرفیت جریانی که قادرند از خود عبور دهند، تقسیم‌بندی می‌کنند. یک جنس عایق بسیار قوی روی انبرها پوشیده شده است. لاستیک، فیبر فشزده و کائوچو از جمله این عایق‌ها هستند.گیره‌های اتصال نیز به پایه میز جوشکاری یا به قطعه‌ی تحت جوشکاری وصل می‌گردد. این گیره‌ها علاوه بر تمیز بودن باید دارای  یک فنر قوی نیز باشند تا خوب به پایه میز یا به کار بچسبند. دو تصویر بعد به ترتیب انبر جوشکاری و گیره اتصال را نشان می‌دهد.

انبر جوشکاری

گیره اتصال به قطعه کار

جعبه‌ی الکترود

به منظور محافظت از الکترودها و تقسیم‌بندی آن‌ها، در صورت بهره‌گیری از چند مدل الکترود، بایستی برای هریک از جوشکارها یک جعبه‌ی الکترود مناسب تهیه گردد.

گرم‌کن دستی

برای پیش‌گرم کردن درزهای جوش قبل از جوشکاری، مخصوصاً در ایام سرد، براساس دستورالعمل‌های جوشکاری از گرم‎کن دستی استفاده می‌گردد.  دو شکل بعد یک نمونه گرم‌کن دستی و مشعل گرم‌کن درز اتصال را نمایش می‌دهد.

گرم‌کن دستی

منبع : ساختمان ۱۱۵

ترفندهای سیم کشی ساختمان

سیم کشی ساختمان از آن دست مشاغلی است که حرفه ای شدن در آن به تجربه و تلاش وابسته است. اگر سالیان سال تجربه کار در زمینه سیم کشی ساختمان را داشته باشید، احتمالاً باز هم نکاتی هست که می تواند پروژه های برق کشی شما را ساده تر نماید.

در این نوشته با دو استادکار سیم کشی ساختمان به گفتگو پرداخته ایم و از آنها خواسته ایم تجارب خود را با ما و شما به اشتراک بگذارند.

۱- کلاف کابل بدون پیچ خوردگی

اگر هنگام استفاده از کابل‌های دارای روکش پلاستیکی، کابل‌ها را صاف کرده و سپس از سوراخ دیوار بیرون بکشید، کار راحت‌تری پیش رو خواهید داشت؛ حال اگر کابل از مرکز کلاف کشیده شود، در حین بیرون کشیدن از سوراخ کج خواهد شد، ترفندی که برای حل این مشکل پیشنهاد می‌شود این است که تنها چند حلقه از کلاف (۳٫۵ متر) را باز کنید. کابل‌ها را از مرکز حلقه (سمت چپ) و جوری روی زمین پرتاب کنید که گویا در حال پرتاب طناب گره خورده هستید. سپس در امتداد کابل پیش بروید و آن را (به سمت راست) صاف کنید. استادکارها این روش را به کار میگیرند؛ با این روش کابل‌ها در پوشش پلاستیکی باقی میمانند و عبور آنها از میان دیواره ها نیز راحت تر خواهد بود.

۲- منظم کردن جعبه تقسیم

اگر در زمینه سیم کشی ساختمان فعالیت دارید، احتمالاً با این مشکل مواجه شده‌اید که ازدحام سیم‌های موجود در جعبه تقسیم، چرخاندن سوییچ یا خروجی را با مشکل مواجه کرده است. راه حلی که برای رفع این مشکل وجود دارد مرتب کردن سیم ها و چیدن منظم و خاص آن‌ها در جعبه تقسیم است.

برای مرتب نگه داشتن سیم‌ها مراحل زیر را طی کنید:

ابتدا همه سیم‌های خالی (بدون برق) را با یک پیگتیل بلند جمع کرده و به هم وصل کنید و با پیگتیل تا پشت جعبه ادامه دهید؛ بعد همین کار را برای سیم‌های نول تکرار کنید. حالا سیم فاز را به طور کامل بپوشانید و در پایین جعبه آن را به جلو و عقب بچرخانید و در نهایت برای اینکه از بقیه دسته‌ها تفکیکش کنید، آن را با یک کلاهک اتصال بپوشانید. با این کار می‌توانید سیم‌ها و جعبه تقسیم را مرتب کنید و دیگر در چرخاندن سوییچ و کارهایی از این قبیل با مشکل خاصی مواجه نشوید.

۳- جدا کردن پوشش کابل فیدر زیرزمینی (UF Cable)

کابل‌های فیدر زیرزمینی یک پوشش پلاستیکی دارند که باعث چرخیدن راحت‌تر آن‌ها در زمین (بدون قرار گرفتن در کانال) می‌شود، در صورتی که از کانال برای کابل‌های فیدر زیرزمینی استفاده نمیکنید، باید آن‌ها را در عمق مناسبی قرار دهید تا سیگنال‌های برق به سطح زمین منتقل نشوند. جدا کردن این پوشش بدون کمک گرفتن از ترفندهای استاکاران خبره کار آسانی نخواهد بود. بهتر است کار را با جدا کردن سیم‌های سیاه و سفید از سطح مسی ( و گرفتن و چرخاندن رو به بالای آنها) شروع کنید، به محض شروع متوجه می‌شوید که کار سختی نیست. تا وقتی که به سیم‌های جداگانه نرسیدید آن‌ها را بکشید و از هم جدا کنید، سپس پوشش سیم‌های عایق را با انبردست یا سیم‌چین از یکدیگر جدا کنید، برای جدا کردن روکش کابل‌های سیاه هم همین کار را تکرار کنید و در نهایت روکش نهایی را با چاقو یا قیچی ببرید.

۴- ایجاد شبکه سیمی

اگر در هنگام وارد کردن سیم در لوله برق از یک وسیله کمکی استفاده می‌کنید، این احتمال وجود دارد که سیم و ابزار کمکی‌ در مسیر گیر کنند. برای اجتناب از چنین مشکلی می توانید از گیره قلاب‌دار کمک بگیرید. برای این کار حدود بیست سانتی‌متر از سیم را لخت کنید، سپس آن را به قلاب گیر داده و بعد سیم را درون روکش برگردانید و در آخر آن را با چسب محکم کنید.

۵- علامت گذاری سیم‌هایی که باید به هم وصل شوند

تفکیک کردن سیم‌هایی که باید به یکدیگر متصل شوند بسیاری از مشکلات احتمالی را حل خواهید کرد. تشخیص اینکه کدام سیم باید به سیم دیگر وصل شود خیلی سخت‌تر از پیدا کردن مسیر عبور سیم‌های برق از میان دیوار است. برای این کار می‌توانید سیم‌هایی که باید به هم وصل شوند را با ماژیک علامت (علامت یکسان) بزنید و یا لیبل گذاری نمایید. روش دیگر استفاده از کلاهک است.

۶- قبل از لمس کردن سیم‌ها، آن‌ها را تست کنید

قبل از کار کردن با سیم‌ها یا لمس کردنشان حتماً با کمک فازمتر یا تستر ولتاژ سیم‌های فاز و نول را مشخص کنید. البته قبل از انجام این کار، مطمئن شوید که فازمتر یا ولت‌متر سالم است. برای این کار می توانید یک پریز یا سیم برق دار را امتحان کنید.

۷- یک سیم فاز و چند کلید در سیم کشی ساختمان

جعبه برقی با سه کلید، حتی بدون وجود سیم هم به اندازه کافی شلوغ است، بنابراین هنگام اتصال سیم‌ها بهتر است سعی کنیم کمترین ازدحام را به‌ وجود آوریم. به جای اینکه برای اتصال سیم فاز به هر سوییچ از پیگتیل‌های جداگانه استفاده کنید، می توانید از یک سیم بلند کمک بگیرید. سه بخش از سیم را (محل اتصال سیم به کلیدها) با فواصل مناسب لخت کنید و به نحوی که کشیده نشود آن را به کلیدها متصل نمایید. توجه کنید سیم را در جهت حرکت عقربه‌های ساعت به دور پیچ‌ها بچرخانید تا هنگام بستن پیچ از آن جدا نشوند.

۸- ابتدا پوشش کابل را لخت کنید

اینکه سیم را با روکش در جعبه قرار دهید و بعد برای لخت و خم کردن آن تلاش کنید کار سختی است، بنابراین به جای اینکه آن را با فشار و زور توی جعبه جای دهید، پیشنهاد میکنیم با علامت‌گذاری صحیح سیم و جدا کردن روکش آن قسمت، بدون فشار کابل را در جعبه قرار دهید. احتمالا با این روش کار ساده تر خواهد بود.

منبع: سایت رونیکس

آموزش برق کشی ساختمان از صفر تا صد به همراه بررسی اصول سیم کشی

اصول سیم کشی ساختمان (نحوه لوله کشی برق ساختمان)

برای اینکه بدانیم نحوه لوله گذاری برق ساختمان چگونه است، باید به ارائه اندک توضیحاتی درباره این مرحله از سیستم برق ساختمان بپردازیم و چگونگی انجام آن را شرح دهیم.

باید بدانیم که برای برق کشی ساختمان لازم است به ساخت رایزرهای مجزا بپردازیم و این رایزرهایی که برای لوله‌های برق تعبیه می‌شوند، باید در فاصله‌ای حدود ۳۰ سانت با رایزرهای مربوط به لوله فاضلاب قرار بگیرند. در نتیجه برای هر یک از لوله‌های برق و فاضلاب باید رایزرهای مجزایی در نظر گرفته شود و عدم انجام این کار، در اصول ساخت و ساز و قوانین سیم کشی برق ساختمان، تخطی محسوب می‌شود و اگر قصد تبعیت از استانداردهای مربوط به برق‌کشی را داریم، باید این اصول را رعایت نماییم.

 

رعایت اصول سیم کشی ساختمان برای داشتن مسیرهای برق رسانی صحیح و بدون تداخل لازم است و باید از تمامی این اصول تبعیت نماییم.

لوله گذاری برق ساختمان

در لوله گذاری برق ساختمان باید توجه داشته باشیم که زانو برق‌ها را به واسطه ابزاری مانند نوارهای پهن چسب، به شکلی محکم و غیر قابل تفکیک به لوله واحد و اصلی متصل کنیم تا در صورت وارد آمدن ضربات یا فشارهای مختلف، از این لوله جدا نشود و به هیچ وجه آسیب نبیند. در حقیقت با این کار می‌توانیم احتمال آسیب به لوله اصلی و همچنین زانو برق را محدود کرده و ضریب ایمن سازی را افزایش دهیم.

استفاده از هیلتی‌هایی که عملکرد چرخشی دارند، می‌تواند در نحوه لوله‌کشی برق ساختمان موثر و مفید واقع شود. این دستگاه‌ها قادر هستند، در محیط‌هایی مثل دیواره‌ها و کف و یا سقف به اندازه قطر مته‌هایی که در آن‌ها قرار داده می شود، سوراخ و روزنه ایجاد کنند و به محیط‌های غیر ضروری دیگر صدمه وارد نکنند و به این ترتیب، دیگر قسمت‌های دیواره‌ها یا سقف و کف، دچار آسیب نشوند. در ضمن این سوراخ‌های ایجاد شده به وسیله هیلتی‌ها دارای سایز و اندازه مناسبی برای رد کردن لوله‌های برق ایجاد می‌کند و در نتیجه لوله‌گذاری بهتر و با جلوه بیشتر انجام خواهد شد.

 

به منظور اجرایی ساختن سیم کشی ساختمان به شکل اصولی، باید از لوله گذاری برق ساختمان استفاده کرده و در محل های مورد نظر لوله های باریک برق را تعبیه کنیم.

برای لوله گذاری لازم است فرزها را نیز به یاری بطلبیم تا بتوانیم با استفاده از آن‌ها خطوط شیار مانند نازکی را برای جای دادن لوله‌های باریک برق به شکل عمودی، ایجاد نماییم. اندازه عرض خطوط شیار مانند باید سازگار با قطر و پهنای مجموعه لوله برق‌هایی باشد که قرار است عمود بر دیوار قرار گیرند.

علاوه بر این‌ها برای سهولت در طی شدن سلسله مراتب گچ کاری‌ها و سیمان کاری‌ها و رنگ که بعد از اتمام مراحل سیم کشی ساختمان و لوله گذاری‌ها انجام می شود، لازم است ژرفای شیارهای ایجاد شده به اندازه‌ای باشد که لوله‌ها را به طور کامل در خود جا داده و با گذاشتن لوله‌ها در شیارها با کمبود جا مواجه نباشیم تا لوله‌های برق از عمق شیارها بالا نیایند و برآمدگی ایجاد نکنند.

روش برق کشی ساختمان

روش و اصول سیم کشی ساختمان دو نوع است:

برق‌کاری ساختمان به روش سیم کشی توکار

این روش از برق‌کاری روشی است که در آن، سیم‌ها و کابل‌های برق را از زیر گچ و سیمان دیوار رد می‌کنند و این سیم‌ها روی دیوار دیده نمی‌شوند و اصطلاحا توکار انجام شده‌اند.
در آن قسمت از دیوار که نیازی به لوله‌گذاری برق نیست، سیم‌های مورد نیاز به شکل مستقیم و بی‌واسطه در فضای درونی دیوار تعبیه می‌شوند.

 

برق کشی توکار نوعی از برق کشی است که شما قادر به مشاهده سیم های برق از روی دیوار نخواهید بود و لوله های آن داخل دیوارها قرار گرفته اند.

برق‌کاری ساختمان به روش سیم کشی روکار

زمانی که کابل‌ها یا سیم‌ها یا لوله‌های برق را از روی دیوار رد کنیم، در حقیقت سیم کشی را به روش روکار انجام داده‌ایم‌.

 

اگر سیم کشی برق را روی دیوار رویت کرده و قادر به مشاهده لوله های برق باشید، سیم کشی به شکل روکار انجام شده است.

استانداردها و اصول سیم کشی ساختمان

قوانین مربوط به سیم کشی چه چیزهایی هستند؟ در برق‌کاری ساختمان چه ضوابطی را باید رعایت نمود؟ با انجام چه اقداماتی از آسیب‌ها و خطرات ناشی از استفاده نادرست از برق، جلوگیری نماییم؟ چه استانداردهایی باید لحاظ شود تا سیم کشی برق ساختمان درست و بی نقص صورت بگیرد؟

• اندازه مقطع کابل ها باید مناسب باشد‌

میزان سطح مقطع سیم‌های مربوط به سیستم‌های کولر گازی: معادل ۴ میلی متر مربع.
میزان سطح مقطع سیم‌های مربوط به سیستم‌های کولر آبی: معادل ۲‌.۵ میلی متر مربع.
میزان سطح مقطع سیم‌های مربوط به جریان برق اصلی: معادل ۴ میلی متر مربع.
میزان سطح مقطع سیم‌های مربوط به سیستم‌های تولید روشنایی: معادل ۱.۵ میلی متر مربع.
میزان سطح مقطع سیم‌های مربوط به پریزها: معادل ۲.۵ میلی متر مربع.

• ظرفیت فیوزها باید مناسب باشد

ظرفیت فیوز کنتور: معادل ۲۵ آمپر.
ظرفیت فیوز اصلی: معادل ۲۰ آمپر.
ظرفیت فیوز مربوط به سیستم های کولر آبی: معادل ۲۰ آمپر.
ظرفیت فیوز مربوط به پریز: معادل ۱۶ آمپر.
ظرفیت فیوز مربوط به سیستم های تولید روشنایی: معادل ۱۰ آمپر.

 

برای رعایت اصول و استانداردهای سیم کشی ساختمان، باید به اندازه سیم ها و ظرفیت کنتورهای برق توجه کافی مبذول گردد.

• شیوه در نظر گرفتن مکان ها برای نصب پریزها به منظور برق رسانی به وسایل برقی باید مناسب باشد

جایگاه مربوط به دستگاه ماشین لباسشویی
جایگاه مربوط به دستگاه ماشین ظرف شویی
جایگاه مربوط به یخچال
جایگاه مربوط به اجاق گاز
جایگاه مربوط به پکیج

• میزان فاصله‌ها باید در اصول سیم کشی ساختمان مناسب باشد

میزان فاصله مربوط به لوله‌های گاز و آب از باکس فیوز: معادل ۱ متر.
میزان فاصله مربوط به باکس فیوز از کف زمین: معادل محدوده ۱۵۰ تا ۱۷۰ سانتی متر‌.
میزان فاصله مربوط به پریزهای آنتن و برق و تلفن از کف زمین: معادل محدوده ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر.
میزان فاصله مربوط به چهارچوب درها از تمام قوطی‌ها: معادل محدوده ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر‌.
میزان فاصله مربوط به تمام کلیدها از کف: محدوده ۱۱۰ تا ۱۲۰ سانتی متر.
میزان فاصله مربوط به آویز چراغ‌ها و لامپ‌ها از سقف: محدوده ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر.
میزان فاصله آیفون و گوشی آیفون از کف: محدوده ۱۴۰ تا ۱۵۰ سانتی متر.

 

به منظور رعایت استانداردها و اصول سیم کشی ساختمان، باید فواصل منطقی بین وسایل مصرف کننده برق وجود داشته باشد و برای هر جایگاه وسایل، پریز برقی تعبیه گشته باشد.

ابزار برق کشی ساختمان

رعایت اقدامات احتیاطی از مهم‌ترین اصول سیم کشی ساختمان است که در آن، استفاده از ابزار آلات و تجهیزات تخصصی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

حال به چند ابزار مهم که در سیم کشی ساختمان باید از آن‌ها بهره گرفت، اشاره کرده و کارایی‌شان را به طور مختصر، عنوان می‌کنیم.

• پیچ گوشتی: برای باز و بسته کردن پیچ‌های مختلف نظیر پیچ‌های مربوط به کلیدها و پریزها و باکس فیوز از آن استفاده می‌شود. پیچ گوشتی ها به لحاظ شکل و کارایی و به تناسب مدل پیچ‌ها، به دو دسته پیچ گوشتی‌های دوسو و پیچ گوشتی‌های چهارسو تقسیم می‌شوند.
• انبردست: انبردست یک ابزار مرکب است و می‌توان آن را پکیجی از ابزارهای مختلف مثل سیم چین، آچار و غیره دانست که کاربرد زیادی در سیم کشی دارد.
• سیم لخت کن: برای برداشتن روکش سیم‌ها و لخت کردنشان از سیم لخت کن استفاده می‌شود.
• سیم چین: در میان ابزار آلات سیم کشی برق ساختمان، سیم چین‌های تیز را که به شکل انبر هستند می‌بینیم. آن‌ها دارای دسته‌های نارسانا بوده و اهرمی برای بریدن و یا لخت کردن سیم به شمار می‌آیند.
• فازمتر: از انواع پیچ گوشتی‌ها است و برای تشخیص وجود یا عدم وجود جریان برق در سیم از آن استفاده می‌شود. برای این کار باید نوک فازمتر را که جنس فلزی دارد به سیم مورد نظر وصل کنیم و انگشت خود را روی ته دسته آن بگذاریم. با روشن شدن چراغ کوچک قرار گرفته در انتهای دسته، از وجود جریان برق در سیم مطمئن می‌شویم و چنانچه لامپ خاموش بماند، یعنی سیم برق ندارد.
• پیکور: از اجزایی مثل قلمک‌های نوک تیز و نوک پهن و همچنین مته تشکیل شده و با آن می‌توان سوراخ‌ها و حفره‌های قطوری را برای عبور دادن لوله‌ها در دیوار به وجود آورد.
• فنر: با استفاده از این فنرها می‌توان کابل‌ها و سیم‌های برق را از داخل لوله‌های خرطومی پهن عبور داد.
• تراز: برای مطلع شدن از تراز و میزان اجزایی مثل کلید و پریز از این وسیله استفاده می‌شود.
  تصویر ابزار برق کشی ساختمان: از مهم ترین ابزار برق کشی ساختمان می توانیم به مواردی چون فاز متر، سیم لخت کن، سیم چین، پیچ گوشتی و غیره اشاره کنیم.

 

منبع: آموزش برق

شرایط تمدید اقامت توریستی تورکیه تغییر کرد

تمدید اقامت موقت توریستی تورکیه از اول جنوری 2020 برای اتباع خارجی به یک سال محدود شد

تمدید اقامت موقت توریستی ترکیه از اول جنوری 2020 برای اتباع خارجی به یک سال محدود شد.

بر اساس مصوبه جدید در مورد بند “e” ماده یک قانون “6458/31 اتباع خارجی و حفاظت بین‌المللی” در باره اخذ و تمدید اقامت موقت توریستی در تورکیه، اتباع خارجی به جز شهروندان کشورهای عضو سازمان همکاری توسعه واقتصادی، اتحادیه اروپا، فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین ازاول  جنوری سال 2020 اقامت موقت گردشگری را به مدت یک سال اخذ خواهند کرد.

مطابق این طرح جدید، متقاضیان تمدید اقامت موقت توریستی صرفا میتوانند حداقل پس از گذشت یک سال از پایان مهلت اقامت یک ساله توریستی خود دوباره به دریافت این اقامت مراجعه کنند.

به گفته مسئولین اداره مهاجرت تورکیه، مراجعت‌هایی که قبل از تاریخ اول جنوری 2020 انجام گرفته است، ولو تاریخ رجوع آن ها بعد از این تاریخ نیز موکول شده باشد، مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت.

بر این اساس، اتباع خارجی از جمله شهروندان افغانستان و ایران میتوانند پس از پایان مهلت اقامت موقت توریستی، طبق مقررات موجود بین کشور متبوع و تورکیه به اینکشور ورود و خروج کنند. اتباع خارجی در هر 180 روز سال مجموعا میتوانند 90 روز در تورکیه اقامت داشته باشند.

در همین زمینه متقضیان در صورت پایان مهلت اقامت توریستی‌شان و حائز بودن شرایط لازم میتوانند از موارد دیگری مانند تحصیل، مالکیت اموال غیرمنقول یا اجازه کار که در سایت «www.gov.tr» نیز اعلام شده است، اقامت تورکیه را اخذ کند.

منبع: سایت خبرگزاری تی آر تی ترکیه